Μαθήματα ζωής...

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ??
Σήμερα έγινα μάρτυρας μιας κατάστασης που είχα καιρό να ζήσω...
Του ρατσισμού και της κοροιδίας...
Ήμουν μέσα στο λεωφορείο με έναν συμμαθητή μου και γυρνάγαμε απο την σχολή...
Μέχρι στιγμής όλα οκ...
Ο νυσταγμένος οδηγός πήγαινε μπρος-πίσω σε σημείο ζάλης...
Δεν υπήρχει κλιματισμός....
Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική για Μάη μήνα αλλά ο καιρός έπαιζε παιχνιδάκια γιατί ενώ τώρα ο ήλιος μας χτύπαγε λές και ήθελε να μας ψήσει,πρίν λίγη ώρα έβρεχε...
Και όπως πάντα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αξιονώταν να σηκωθεί για να κάτσουν οι ηλικιωμένοι άνθρωποι...
Τέλοσπάντων...
Ενώ προσπαθούσα να κρατηθώ και να μην αρχίσω τα βρισίδια εκεί μέσα,για το ανεύθυνο κράτος τους και πιο πολύ για ΕΜΑΣ που μας πατάνε και δεν αντιδράμε(μην σου πώ μας αρέσει κιόλας), άκουσα μια φωνή που προσπαθούσε να κατέβει...
Έλεγε του οδηγού να μην κλείσει τις πόρτες για να προλάβει να βγεί...
Την είχαν στριμώξει όλοι και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα αλλά κανέναν δεν ένοιαξε που ήθελε να βγει!
Αυτή η κοπέλα περίμενε στην ίδια στάση με μένα...Την είχα παρατηρήσει αλλά δεν της έδωσα μεγάλη σημασία...Δεν ήταν απο αυτούς τους ανθρώπους που λες ''έπρεπε να την συναντήσω''...
Ήταν κοντούλα,με γυαλιά,φακίδες και τα μαλλιά πιασμένο κότσο και ήταν γεματούλα...
Μόλις πήγε να βγεί άκουσα μία φωνή μίας άλλης γυναίκας γύρω στα 50-60 να λέει
''Πώς θές να βγείς εσύ?Δεν χωράς να βγείς.Για να βγείς θέλεις ολόκληρα στρέματα έτσι όπως είσαι''
Μολις το άκουσα αυτό σάστισα...
Η κοπέλα όμως δεν μίλησε...Κατέβηκε και προχώρησε στον προορισμο της...
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα νευρίασα τόσο άσχημα με αυτην την ''γυναίκα'' γιατί σέβομαι τα ζώα και δεν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι, που μου ήρθε να της απαντήσω και γω αλλά δεν το έκανα...
Όχι γιατί δεν ήταν δουλειά μου,ούτε επειδή δεν μίλησε σε μένα...
Δεν είμαι απο τους ανθρώπους που βλέπουν το κακό και δεν το διώχνουν...
Που δεν ανακατεύονται,που δεν δρούν για να μην βρίσκουν τον μπελά τους και να ζούνε κάτω απο τις βολικές τους αυταπάτες οτι όλα ειναι τέλεια και αφού εμείς είμαστε καλά τι μας νοιάζουν οι άλλοι?
Δεν μίλησα γιατί ξέρω πως δεν άξιζε ειλικρινά...
Την λυπάμαι αυτην την γυναίκα,όπως και όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αυτά τα κόμπλεξ.Που συζητάνε τους άλλους επειδή δεν έχουν να κάνουν τίποτα άλλο στην μίζερη ζωή τους.Επειδή δεν νιώθουν καλά με τον εαυτό τους προσπαθούν να μειώσουν τους άλλους για να νιώσουν αυτοί καλύτερα...
Τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους που δεν ένιωσαν ποτέ καλά με τον εαυτό τους,που δεν ένιωσαν τα ΠΑΝΤΑ και τα έχουν χάσει ΟΛΑ...
Δέν ξέρω με ποιό δικαίωμα μίλησε έτσι αυτή, στην κοπέλα αλλά ούτε και θα το μάθω ποτέ...
Αυτά είναι μαθήματα ζωής αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι για λύπηση ειλικρινά...
Αυτής της κυρίας της είχαν επιβάλλει πως είναι το ΤΕΛΕΙΟ...ή μάλλον όχι της έχουν μάθει πως είναι να είσαι ίδια με όλους τους άλλους...με την ίδια άποψη,με το ίδιο στυλ,την ίδια συμπεριφορά...ΓΙΑΤΙ?για να ταιριάζεις με τους άλλους και να είσαι ο ''ιδανικός'' στο ''κοπάδι''...
Αυτή η κοπέλα δεν ταίριαζε στο κοπάδι...Ήταν διαφορετική...είχε δικιά της άποψη,δικό της στύλ,δικιά της ΖΩΗ!Εγώ την ονομάζω ΜΟΝΑΔΙΚΗ...Γιατί είχε την μαγκιά να μην ανήκει σε κοπάδι...
Ποιά ήταν η μεγαλύτερη διαφορά της ''κυρίας'' και της κοπέλας?
ότι η κοπέλα μπορόυσε να αλλάξει τα ΠΑΝΤΑ στην ζωή της όποτε ήθελε γιατί ήξερε ποιά είναι και το υποστήριζε,ενώ η ενλόγω ''κυρία'' δεν μπορούσε.Πάντα θα ακολουθεί το κοπάδι και για να ταιριάζει θα προσπαθήσει να φτάσει το ΤΕΛΕΙΟ...
Αλλά τι είναι το ΤΕΛΕΙΟ?
Δεν υπάρχει τέλειο!!!
Ο κάθε άνθρωπος είναι αυτό που είναι και δεν γίνεται να γίνουμε ολοι BARBIE ή οτι άλλο χαιρέκακο και αηδιαστικό πρότυπο μας επιβάλλει η εποχή μας!
Όλοι έχουμε τα ελαττώματα μας και πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτά γιατί με αυτά διαφέρουμε απο το ''κοπάδι'' και όπως το λέω γω είμαστε ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ...!
Δεν γίνεται να μας αγαπήσουν όλοι για αυτό που είμαστε...
Μην προσπαθείτε να γίνεται κάτι που δεν είστε για να αρέσετε σε ανθρώπους που δεν θα σας αγαπήσουν ποτέ για αυτό που είστε αλλά για αυτό που φαίνεστε...
Να είστε ο εαυτός σας και όσοι σας αγαπήσουν θα σας αγαπήσουν για αυτό που πραγματικά ΕΙΣΤΕ...
ΕΣΕΙΣ...